Jest to zjawisko doświadczanie przez osoby znajdując się w stanie śmierci klinicznej lub na progu śmierci, które później nagle wracają do życia.
Typowe cechy dla tego zjawiska to spokój, w czasie gdy opuszczamy ciało, obserwowanie tego co się dzieje wokół ciała, wrażenie przechodzenia przez ciemny tunel, następnie wchodzenie w światło które znajduje się na końcu tunelu.
Często osoby które doświadczają bliskości śmierci, dokonują przeglądu tego co osiągnęli, tego czego nie zrobili a powinni.
Następnie odczuwają miłość i obecność istoty niematerialnej, spotykają też swych bliskich lub postacie religijne, w zależności od swojej wiary. Zdarza się, że takie osoby po takim doświadczeniu umieją przewidywać przyszłość.
Gdy wychodzimy z własnego ciała, niematerialny odpowiednik materialnego ciała, nazywamy ciałem astralnym. Według pewnych teorii jest ono połączone z ciałem materialnym srebrną nicią.
Istnieje wiele przekazów świadczących o dziwnych historiach zwykłych ludzi, którzy przeszli doświadczenie z pogranicza śmierci.
Historia 16 letniej Sahar Barker z hrabstwa Norfolk w Anglii, pokazuje przesłanie młodej umierającej dziewczyny, jakie dała światu. 2 maja 1708 roku dziewczyna zapadła w 3 dniową śpiączkę. Dziewczyna nagle ożyła, Opowiedziała o dziwnych rzeczach, które miały miejsce w zaświatach, o radości panującej w niebie i o tym jakie cierpienia występują w piekle. Powiedziała, że anioł ubrany na biało wyjawił jej to ,co stanie się w Anglii i Francji do końca roku. Obwieścił jej że za trzy dni umrze, rzeczywiście tak się właśnie stało.
Pozostawiła po sobie własnoręcznie spisaną modlitwę, spuściznę dla młodych ludzi obojga płci, która pomoże im wrócić na drogę moralności.
Znane przypadki powrotu z zaświatów mają ten sam schemat, choć różnią się szczegółami. Podczas pierwszej fazy, gdy pacjenci uświadamiają sobie, że wpadają w objęcia śmierci, doznają wrażenia opuszczenia własnego ciałem, bezgranicznego spokoju oraz radości. Często słyszą i widzą, to co się dzieje dookoła ich nieruchomego ciała.
Większość osób wstępuje wtedy w ciemny tunel, który ich ciągnie do światła. Małe dzieci często widzą, piękną panią, która ich wita. Świetlista istota ukazuje zmarłym ich życie, jak na filmie i ocenia je, kierując się wyższą mądrością.
Niektórzy zmarli mają polecenie powrotu do życia, lub mogą samodzielnie podjąć decyzję.
Bez względu na przyczynę tych doświadczeń, ich efekty są głębokie. Ludzie, którzy powrócili z zaświatów, przeważnie nie boją się już śmierci gdyż wiedza, że nie oznacza ona końca ich istnienia. Niewierzący zazwyczaj dokonują rewizji swych poglądów. Ich życie osiąga pełnię w oczekiwaniu na szczęśliwe życie w zaświatach.
